آموزش ساخت توکن شخصی روی اتریوم | راهنمای گام‌به‌گام

ایجاد یک دارایی دیجیتال جدید بر بستر بلاک چین امروزه به سادگی امکان‌پذیر شده است. بسیاری از افراد و شرکت‌ها با استفاده از بستر اتریوم (ETH) اقدام به ساخت توکن شخصی می‌کنند. این توکن‌ها می‌توانند برای پرداخت، جمع‌آوری سرمایه یا ارائه خدمات مورد استفاده قرار گیرند. در این مطلب به صورت گام‌به‌گام و با معرفی ابزارهای ضروری، فرآیند ساخت توکن شخصی بر روی اتریوم را بررسی می‌کنیم.

آشنایی با مفهوم توکن بر روی اتریوم

توکن در بلاکچین به نوعی دارایی دیجیتال اطلاق می‌شود که بر بستر یک شبکه ایجاد می‌گردد. اتریوم به‌دلیل قراردادهای هوشمند (Smart Contract)، بستری بسیار محبوب برای توسعه توکن‌ها است. در همین حال، استاندارد ERC-20 رایج‌ترین چارچوب برای ساخت توکن شخصی در این شبکه است. این استاندارد قوانین مشخصی برای انتقال، دریافت و مدیریت توکن تعیین می‌کند. همچنین، با استفاده از آن می‌توان اطمینان حاصل کرد که توکن‌ها با کیف پول‌ها و صرافی‌ها سازگار باشند. گفتنی است که شناخت این استاندارد برای هر توسعه‌دهنده یا سرمایه‌گذار ضروری است.

ابزارهای مورد نیاز برای ساخت توکن شخصی

برای شروع ساخت توکن شخصی نیاز به چند ابزار مهم وجود دارد. اولین ابزار کیف پول متامسک (MetaMask) است که برای مدیریت دارایی و تعامل با قرارداد هوشمند استفاده می‌شود. دومین ابزار، محیط توسعه ریمیکس (Remix IDE) است که به‌صورت آنلاین امکان نوشتن و تست قرارداد هوشمند را فراهم می‌کند. علاوه بر این برای اجرای کدها می‌توان از فریم‌ورک‌هایی مانند Truffle یا Hardhat استفاده کرد. این ابزارها فرایند توسعه و استقرار قراردادها را ساده‌تر می‌کنند. همچنین، برای اتصال برنامه به شبکه می‌توان از Infura یا Alchemy استفاده نمود. در کنار این موارد، نیاز به مقداری ETH برای پرداخت کارمزدها یا همان گس فی (Gas Fee) نیز وجود دارد. بدون این هزینه‌ها، امکان ثبت قرارداد بر روی بلاکچین فراهم نخواهد بود.

نوشتن قرارداد هوشمند توکن

در این مرحله باید قرارداد هوشمند توکن نوشته شود. برای این کار از زبان برنامه‌نویسی Solidity استفاده می‌شود. علاوه بر این، نوشتن قرارداد ERC-20 با استفاده از کتابخانه  OpenZeppelinکار را ساده کرده است. در همین حال، بسیاری از توسعه‌دهندگان کدهای آماده استاندارد ERC-20 را به کار می‌گیرند و تنها نام، نماد و تعداد کل توکن‌ها را تغییر می‌دهند. این روش ساده‌ترین راه برای ساخت توکن شخصی است. در صورت نیاز می‌توان قابلیت‌های بیشتری مانند امکان سوزاندن توکن یا ایجاد توکن‌های جدید اضافه کرد. گفتنی است، محیط ریمیکس به کاربران کمک می‌کند تا کدها را تست کرده و خطاهای احتمالی را شناسایی کنند. همچنین، بررسی دقیق کدها در این مرحله اهمیت زیادی دارد.

استقرار قرارداد بر روی شبکه اتریوم

پس از نوشتن و آزمایش کدها، باید قرارداد بر روی شبکه اصلی یا شبکه آزمایشی Ethereum منتشر شود. در این راستا، ابتدا توصیه می‌شود تا قرارداد بر روی شبکه آزمایشی مانند Goerli یا Sepolia تست شود تا مشکلات احتمالی شناسایی شوند. پس از موفقیت در تست، می‌توان قرارداد را روی شبکه اصلی مستقر کرد. از طرفی، کیف پول متامسک در این مرحله برای پرداخت کارمزد گس مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس از استقرار، آدرس قرارداد هوشمند به دست می‌آید و می‌توان آن را در کیف پول‌ دیجیتال اضافه کرد. این آدرس همان شناسه رسمی توکن در شبکه خواهد بود. در نهایت، اکسپلورر شبکه مانند Etherscan بخش قرارداد را نشان می‌دهد.

افزودن توکن به کیف پول و آزمایش عملکرد

بعد از استقرار قرارداد، باید توکن ساخته‌شده به کیف پول Metamask اضافه شود. این کار با وارد کردن آدرس قرارداد و اطلاعاتی مانند نماد و تعداد اعشار که معمولا 18 است، انجام می‌شود. پس از آن می‌توان تراکنش‌هایی مانند انتقال یا دریافت توکن را آزمایش کرد. در این مرحله کاربر مطمئن می‌شود که توکن شخصی ساخته‌شده به درستی عمل می‌کند. همچنین، می‌توان توکن را در صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) مانند یونی‌سواپ (UNI) لیست کرد تا امکان معامله آن فراهم شود. این مرحله برای افرادی که قصد دارند تا توکن را در بازار عرضه کنند اهمیت زیادی دارد.

نتیجه‌گیری

ساخت توکن شخصی روی اتریوم فرآیندی گام‌به‌گام و نسبتاً ساده است. با استفاده از ابزارهایی مانند متامسک، ریمیکس و استاندارد ERC-20 می‌توان در مدت کوتاهی یک دارایی دیجیتال ایجاد کرد. هرچند موفقیت یک توکن صرفاً به ساخت آن محدود نمی‌شود، بلکه به مدیریت، بازاریابی و کاربرد واقعی آن نیز وابسته است. آشنایی با مراحل توسعه و استقرار قرارداد هوشمند، به مبتدیان کمک می‌کند تا درک دقیقی از این فرآیند به دست آورند.

پرسش‌های متداول