بلاک چین لایه 1 چیست؟

انتشار 2 سال قبل
آنچه می‌خوانید...

آیا بلاک چین های لایه 1 به مشکلات مقیاس پذیری شبکه می پردازند؟ هنگامی که مفهوم فناوری بلاک چین در سال 2009 با بیت کوین (BTC) به جهان معرفی شد، تمرکز اصلی بر روی ارائه یک فناوری پایگاه داده توزیع شده غیرمتمرکز و ایمن بود که می تواند توانایی تراکنش شفاف را تامین کند. این […]

بلاک چین لایه 1

آیا بلاک چین های لایه 1 به مشکلات مقیاس پذیری شبکه می پردازند؟

هنگامی که مفهوم فناوری بلاک چین در سال 2009 با بیت کوین (BTC) به جهان معرفی شد، تمرکز اصلی بر روی ارائه یک فناوری پایگاه داده توزیع شده غیرمتمرکز و ایمن بود که می تواند توانایی تراکنش شفاف را تامین کند. این امر مستلزم ایجاد یک توکن بومی برای تسهیل پرداخت تراکنش ها در شبکه بود که منجر به پیدایش ارزهای رمزنگاری شده محبوب مانند BTC شد. با این حال، از آنجایی که اکوسیستم بلاک چین با سرعت تصاعدی در حال رشد بود، نگرانی اساسی سرعت پایین تراکنش و کمبود ذاتی مقیاس پذیری ارائه شده توسط  لایه 1 ها را آشکار کرد.

بلاک چین لایه 1، مانند بیت کوین و اتریوم، پروتکل پایه ای است که سپس همراه با پروتکل های لایه 2 شخص ثالث استفاده می شود و به عنوان زنجیره بلوکی L1، شبکه اصلی یا زنجیره اصلی نیز شناخته می شود. مسئله اصلی مقیاس پذیری شبکه بلاک چین در درجه اول به دلیل مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) است که توسط بلاک چین های لایه 1 اتخاذ شده است که برای ساخت هر بلوک داده تراکنش در شبکه به مقادیر زیادی از منابع محاسباتی نیاز دارد. علاوه بر این، حجم تراکنش هایی که یک بلاک چین لایه-1 می تواند انجام دهد با زمان لازم برای تکمیل آنها نسبت معکوس دارد که منجر به افزایش هزینه تراکنش یا گاز در چنین شبکه هایی می شود.

از آنجایی که لایه-1 ها تراکنش ها را بر روی بلاک چین خود پردازش و نهایی می کنند، هر گونه تغییر در پروتکل زیربنایی به طور بالقوه می تواند عملکرد آن را مختل کند و وظیفه تغییر مکانیسم اجماع را به یک پیشنهاد مخاطره آمیز تبدیل کند.

اتریوم، یکی دیگر از بلاک چین های لایه 1، برای خنثی کردن این نگرانی مقیاس پذیری از مکانیسم اجماع اثبات کار خود به مدل اثبات سهام (PoS)، انتقال یافت. در حالی که این امر نیازمندی‌های محاسباتی را کاهش می‌دهد و کارایی انرژی بلاک‌چین را بهبود می‌بخشد، اما به راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری لایه 1 مانند استیکینگ تکیه می‌کند تا در نهایت به 100000 تراکنش در ثانیه برسد.

شاردینگ Sharding، محبوب‌ترین راه‌حل‌ مقیاس‌بندی لایه-1، شامل تقسیم تراکنش‌ها به مجموعه‌های داده کوچک و سپس استفاده از یک الگوریتم پردازش افقی برای پردازش موازی آن‌ها است. با این حال، دادن قدرت اعتبارسنجی به بزرگترین سهامداران در یک مدل توافقی اثبات سهام، منجر به تمرکزی می شود که به ویژه برای برنامه های مالی نیاز به رسیدگی دارد.

برای مطالعه اخبار مرتبط با رمزارزها در ایران و جهان، وبلاگ و کانال خبری ما را دنبال کنید.

این محتوا مفید بود؟
نظرات کاربران
می خواهم از پاسخ به کامنتم مطلع شوم
اطلاع از
guest

0 دیدکاه های این نوشته
قدیمی ترین ها
جدیدترین ها رای بیشتر
بازخورد درون خطی
مشاهده همه دیدگاه ها
0
در سریعترین زمان ممکن به شما پاسخ خواهیم دادx