آیا بانک مرکزی می تواند رمزارز ملی تولید کند؟
با گسترش استفاده از فناوری بلاکچین و توسعه ارزهای دیجیتال و رمزارز ملی در بستر آن، نیاز به ورود به این عرصه در کشور بیش از پیش احساس می شود. هر از چند گاهی، خبرهایی در این خصوص از مسئولان منتشر می شود. اما آیا بانک مرکزی می تواند در این حوزه نوظهور موفق شود؟
در مصاحبه ای، سهیل نیکزاد، کارشناس حوزه رمزارز و فناوری بلاکچین به بررسی و تحلیل این موضوع پرداخته است.
خودمختاری رمزارزها
این کارشناس با اشاره به این که رمزارز، بسته ارزشمندی است که توسط فناوری بلاکچین و نظایر آن و در یک فضای خودمختار جا به جا می شود، مهم ترین ویژگی این فضا را خودمختار بودن آن می داند.
نیکزاد تأکید کرد:
اگر ویژگی خودمختاری از این فضا گرفته شود و اطلاعات بدون ویژگی های بلاکچین، روی یک سرور عادی ذخیره شود، با یک سکه وفاداری (token loyalty) که مثلا یک انجمن یا باشگاه وفاداری یک کسب و کار به اعضایش یا دیگران می دهد، فرقی نمی کند.
وی در ادامه گفت:
آنچه یک توکن را ارزشمند می کند ۲ ویژگی است. اول خود آن شبکه ای است که این توکن در آن تراکنش می خورد؛ چرا که این شبکه ابزاری است که برای تراکنش شما فراهم شده است. در واقع بخشی از سرویسی که کاربر از رمزارز می گیرد، همان تراکنش خوردن رمزارز است. دوم اینکه آن چیزی که جا به جا می شود هم منبعی از ارزش داشته باشد.
رمزارز بانک مرکزی یا ملی؟
در مورد اصطلاح رمزارز ملی می تواند تناقض هایی به وجود بیاید. بنابراین باید تعریف دقیقی از رمزارز ملی داشته باشیم. این کارشناس حوزه رمزارز و بلاکچین در این مورد گفت:
اگر عنوان «ملی» اشاره به این موضوع داشته باشد که این پول در جایی مشخص قرار است خرج شود و محدوده جغرافیایی مشخصی را برای خرج شدن یا تراکنش زدن آن در نظر دارد، آن وقت با مفهومی متناقض روبه رو خواهیم بود؛ چرا که تعریف رمزارز مبتنی بر این است که تا حدودی می تواند هویت افراد را ناشناخته نگه دارد. بنابراین عنوان «ملی» برای یک رمزارز نمی تواند به محدوده فعالیت رمزارز اشاره کند.
نیکزاد در عین حال به مفهومی دیگر از عنوان «ملی» اشاره می کند که در معنای خاستگاه یک رمزارز به کار برده می شود. به گفته او یک رمزارز می تواند به وسیله نهاد مالی یک کشور مانند بانک مرکزی تولید شود. به همین خاطر نیکزاد تأکید می کند که بهتر است به جای عبارت «رمزارز ملی» از «رمزارز بانک مرکزی» استفاده شود.
شرط تولید رمزارز
این کارشناس با اشاره به این که مسئول ارزش داشتن یا نداشتن پولی که یک بانک مرکزی منتشر می کند، خود آن بانک است، ادامه می دهد:
بلاکچین می تواند به عنوان یک سرویس برای تراکنش های آن پول به بانک های مرکزی دنیا پیشنهاد شود. به عبارت دیگر، بانک های مرکزی کشورها که پیش از این تراکنش های رمزارز خود را در شبکه سرورهای داخلی خود انجام می دادند، اکنون می توانند در بستر جدیدی به نام بلاکچین فعالیت کنند.
وی همچنین گفت:
شرایط چنین بستری هم مشخص است؛ یعنی بانک مرکزی یک کشور باید رمزارزی تولید کند که ارزش هر واحد آن به اندازه واحد پولی باشد که آن بانک مرکزی چاپ می کند. در واقع این رمزارز باید به وسیله آن بانک مرکزی منتشر شود نه توسط شخصی دیگر.
نبود تفاوت در محتوای ارزش
در واقع این بستر ابزاری می شود برای بانک مرکزی که همان واحد پولی که قبلا در قالب اسکناس یا سکه عرضه می کرد، این بار در قالب توکن رمزارزی منتشر کند. نیکزاد تأکید کرد:
محتوای ارزش این بسته هیچ تفاوتی با پول ملی یک کشور ندارد و به همین دلیل به آن رمزارز ملی گفته می شود. اما دلیل این که به آن رمزارز گفته می شود این است که با حساب بانکی، اسکناس یا سکه فیزیکی تبادل نمی شود و با کوین های رمزارزی تبادل می شود.
نیکزاد چنین تعبیری از رمزارز ملی را اقدامی قابل ستایش می داند، چرا که فرصتی برای بانک مرکزی است تا از آن استفاده کند. به گفته او اگر رمزارز بانک مرکزی منتشر شود، دیگر لازم نیست که به تحریم فکر کنیم زیرا این رمزارز به شرطی که شرایط واقعی در آن رعایت شده باشد، در هر جای دنیا می تواند تراکنش بخورد و این تراکنش به هیچ شکلی متوقف نمی شود.
نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا پروژه ریال دیجییتال موفق می شود یا به زباله دان تاریخ خواهد پیوست؟
همراه ما باشید با معتبرترین اخبار ارز دیجیتال.
