فرض کنید که می‌خواهید وبسایتی بسازید و هیچ تجربه‌ای در این زمینه ندارید. از صفر شروع می‌کنید، تحقیقاتی انجام می‌دهید و در نهایت آموزش‌های لازم و کافی می‌بینید. موسسه سوم شخصی را برای طراحی قالب و شکل و شمایل وبسایت خود انتخاب می‌کنید و قالبی می‌خرید. حالا شما به یک دامنه احتیاج دارید، یک آدرس وبسایت. هزینه‌ای هم برای دامنه‌تان پرداخت می‌کنید. حالا وبسایتتان با طرح و دامنه مورد نظرتان و پسوندی در حال فعالیت است. پسوندی مثل .com ، .net، .org و …
[ez-toc]ولی اگر بخواهید کمی متفاوت‌تر باشید و با پسوندی مربوط حیطه کاریتان شناخته شوید مثل Arzinja.info یا Curve.finance و یا هرچیز دیگری، هزینه دیگری به هزینه‌هایتان اضافه خواهد شد. ولی چرا؟ چه کسی این پول اضافه را از شما دریافت می‌کند یا اصلا چرا باید این هزینه را پرداخت؟
در این مقاله قصد داریم درباره موضوعی صحبت کنیم که با عنوان Domain Names یا نام دامنه‌ها شناخته می‌شود. بررسی می‌کنیم که چگونه کار می‌کند، چه کاربردی دارد و چرا ارزشمند است؟
DNS چیست؟
تا الان حتما متوجه شده‌اید که www.arzinja.info یک نام دامنه است. و .info پسوند آن است. در روزهای ابتدایی اینترنت، به‌جای نام‌ها، اعداد آدرس و هویت شما را در اینترنت تایید می‌کردند. 69.63.176.13. نام ابتدایی فیسبوک بود. حالا یادآوری و استفاده از کدام بهتر است؟ اعداد یا اسم؟
DNS یا Domain Name System با همین هدف وارد دنیای مجازی شد. هرکسی با انتخاب یک اسم و اتصال آن به IP یا شماره آدرس خود هویت و نامی برای وبسایت خود انتخاب کرد. بعد از گشذت مدتی DNSها به یک تجارت تبدیل شدند، رند بودن، میزان معروفیت و میزان درخواست برای یک دامنه، ارزش آن را تعیین می‌کرد. تا جایی که در سال 2019 دامنه Voice.com به ارزش 30 میلیون دلار فروخته شد.
ICANN چیست؟
برگردیم عقب‌تر. سوال اصلی ما هنوز بی‌جواب باقی مانده است. چه کسی برای دامنه‌ها تصمیم‌گیری می‌کند؟
پاسخ موسسه‌ایست که احتمالا تا مروز نام آن‌‌هم به گوشتان نخورده است: ICANN یا Internet Corporation for assigned Names and Numbers یا شرکت اینترنتی برای نام ها و شماره های اختصاص داده شده.
یک نهاد غیرانتفاعی که در کالیفرنیا مستقر است و کل DNSها را تنظیم و مدیریت می کند. همچنین به سازمان‌های دیگر اجازه می‌دهد تا به عنوان ثبت‌کننده نام دامنه عمل کنند و سپس خودشان نام دامنه را مدیریت کنند. Domain.com، GoDaddy و Namecheap سه نمونه از شناخته شده‌ترین نمونه‌های این ثبت‌کننده‌ها هستند.
ICANN یکی از آن نهادهایی است که عموماً در پس‌زمینه غوطه‌ور می‌شود و اکثر مردم جهان به آن توجهی نمی‌کنند و نقشی محوری، اگر چه ناشناخته، در زندگی روزمره ما بازی می‌کنند. با این حال، وجود ICANN یکی از کثیف ترین کلمات را در اصطلاح اینترنتی مدرن مطرح می کند: یعنی “متمرکز شدن”.
هر کسی که با مفهوم بلاک چین آشنا باشد می داند که یکی از ویژگی های کلیدی آن ساختار غیرمتمرکزش است. هیچ نقطه ورود واحدی وجود ندارد، هیچ دری پشتی باز نشده است. بلاک چین ها به دلیل عدم وجود یک هاب مرکزی ایمن هستند و هیچ شخص یا سازمانی قادر به کنترل کامل آن نیست.
اگر مفهوم “بی‌طرفی” و “خنثی بودن” شبکه را نمی‌دانید، باید بگوییم ICANN می‌تواند تمام قدرت، کنترل و تمرکز شبکه را در یک نقه واحد جمع آوری کند. پس هرکسی قصد ایجاد دردسر داشته باشد دقیقا می‌داند از کجا شروع کند. از کجا معلوم؟ شاید فردا دامنه چندین میلیون دلاری فیسبوک دزدیده شد!
برخی با من مخالف‌اند، اما برای من بسیار نگران‌کننده است که سازمانی با چنین اهمیتی در ایالات متحده واقع شده است و در دسترس شخصیت‌هایی مانند مارک زاکربرگ است. از همه بدتر اعتبارسنج‌های ICANN است. یک هدف مستقیم برای حمله!
در کنار مسئله تمرکز، این واقعیت قرار دارد که سرورهای DNS در برابر دستکاری های خارجی آسیب پذیر هستند. وب‌سایت‌هایی که توسط این سرورها میزبانی می‌شوند می‌توانند توسط هکرها یا دولت‌های ملی برای اهداف شوم خود مورد حمله واقع شوند.
Domain 2.0، یک جایگزین بهتر
جایگزین نسخه متمرکز DNS که در معرض سانسور و آسیب پذیری‌های هک است چیست؟ وارد دامنه‌های بلاک چین شویم!
شیوه توسعه IPها که پیش‌تر گفتیم حالا برای آدرس‌های بلاکچینی اتفاق خواهد افتاد. آدرس کیف پول‌ها و … در دنیای بلاکچین بسیار گیج کننده هستند. از آن بدتر که با تغییر یک کاراکتر از بین این همه کاراکتر ماجرا می‌توانند تماما تغییر کند و شما متحمل ضررهای بزرگی شوید.
یک مورد استفاده فوری برای دامنه‌های بلاک چین، استفاده از آن برای ارسال و دریافت رمزارز از هر کسی است. اگر صاحب وبسایت نیاز به پرداخت برای کالاها یا خدمات داشته باشد، می‌تواند به‌جای کپی و چسباندن آدرس کیف پول آزاردهنده، به سادگی دامنه بلاکچین خود (به عنوان مثال payment.crypto) را به مشتری بدهد.
دامنه می تواند یک پرداخت کریپتو دریافت کند و تراکنش به طور تغییرناپذیر در بلاک چین حفظ می شود. در حال حاضر دامنه‌های بلاک چین برای کار در اکثر مرورگرها به پلاگین نیاز دارند، اما پلتفرم‌های وب 3 مانند Opera، Metamask و Brave برای پشتیبانی از آنها توسعه یافته‌اند. در در یک شبکه غیرمتمرکز، مسدود کردن دامنه های بلاک چین غیرممکن است و در برابر سانسور مقاوم هستند.
کنترل در دست صاحبان وب سایت و سازندگان محتوا است زیرا دامنه های بلاک چینی که آنها استفاده می کنند در کیف پول هایی ذخیره می شوند که تنها آنها کلید آن را دارند. سیستم قدیمی که به موجب آن نام دامنه توسط ثبت کننده هایی که می توانند آنها را خاموش، ذخیره و مدیریت کنند ، شروع به منسوخ شدن کرده است.
Name Service چیست؟
در بلاکچین بیت کوین
یکی از اولین پروژه‌های این حیطه، Namecoin است که مدت کوتاهی پس از ظهور بلاک چین بیت کوین ایجاد شد. گفته می شود که ماینرهایی که بیت کوین را استخراج می کنند، قدرت استخراج Namecoin را نیز فراهم می کنند که به عنوان استخراج ادغام شده شناخته می شود. دو جزء برای Namecoin وجود دارد: NameID و Dot-Bit DNS.
در بلاکچین اتریوم
اگر می‌پرسید کدام بلاک‌چین‌ها در حمایت از دامنه‌ها پیشرو هستند، باید بدانید که اتریوم با ویژگی‌های زیادی در لیست پاسخ‌ها قرار دارد. سرویس نام اتریوم (ENS) یک تلاش منبع باز و غیرانتفاعی است که به قول مدیر آن، برانتلی میلگان، بر تمرکززدایی، مقاومت در برابر سانسور و قابلیت برنامه ریزی تمرکز دارد.
هنگام ایجاد یک آدرس «name.eth»، یک توکن NFT ERC-721 ضرب می‌شود. تفاوت اصلی بین آنها و سایر سرویس‌هایی که در زیر مشخص شده است این است که آنها به دنبال جایگزینی سیستم DNS فعلی نیستند. همچنین هزینه سالانه مربوط به نام دامنه است که می تواند با ETH تمدید شود.
مانند بسیاری از پروژه‌های بلاک چین، ENS در حال حرکت به سمت ساختاری شبیه DAO است که به موجب آن دارندگان دامنه، توکن دریافت می‌کنند. تقریبا در بلاکچین‌های دیگر مانند زیلیکا، سولانا و پالیگان نیز قابلیت Name Service وجود دارد و این قابلیت هر روز در حال پیشرفت است. سرویس نام‌های وب3، نوع آوری هستند که استفاده از بلاکچین و دنیای کریپتو را برای ما ساده‌تر و دوست داشتنی تر می‌کنند.
