میکردائو (MakerDAO) پروتکلی است که استیبل کوین دای (DAI) را صادر می کند. این پروژه که توسط رون کریستنسن (Rune Christensen) در سال 2015 تأسیس شد، یکی از اولین پروژه هایی بود که در شبکه اتریوم ساخته شد و می توان آن را پایه و اساس دیفای در نظر گرفت.
دای دارای نسبت 1 به 1 با دلار آمریکا از نظر ارزش است. برخلاف سایر استیبل کوین‌ها، که توسط دلار در بانک‌ها پشتیبانی می‌شوند، دای توسط دارایی‌های دیجیتالی که در قراردادهای هوشمند میکردائو نگهداری می‌شوند، پشتیبانی می‌شود. این امر دای را به یکی از معدود استیبل کوین‌هایی تبدیل می‌کند که خطر سانسور تنظیم‌کننده‌ها و موسسات مالی را کاهش می‌دهد و جایگزین غیرمتمرکزتری ارائه می‌دهد.
دای در مقابل دارایی‌های دیجیتالی صادر می‌شود که هر کسی می‌تواند آن را در قراردادهای هوشمند میکر، که خزانه یا Vaults نامیده می‌شوند، واریز کند. این دارایی ها یا وثیقه ها باید حدود 150 درصد ارزش وام گرفته شده دای باشند. وام گیرندگان در هنگام بسته شدن وام، کارمزد ثابتی می پردازند، که مشابه نرخ بهره استقراضی عمل می کند. اگر وثیقه آنها به کمتر از نسبت 150 درصد برسد، وام منحل می شود، به این معنی که دارایی های قفل شده با تخفیف فروخته می شوند و وام گیرندگان جریمه می پردازند. پس از انتشار دای، وام گیرندگان آزادند که آن را در ازای کالاها، خدمات یا رمزارزهای بیشتر بفروشند؛ به این ترتیب یک بازار ثانویه برای دای ایجاد می‌شود. هر کس همچنین می تواند دای را در صرافی‌ها خریداری کند که در این صورت نیازی به گرفتن وام با وثیقه نیست.
دای همچنین می‌تواند در میکر و سایر پروتکل‌های وام‌دهی سپرده شود تا نرخ پس‌انداز متغیری به دست آورد و به هر کسی در جهان این امکان را می‌دهد که یک حساب پس‌انداز مبتنی بر دلار باز کند.
قطعه دیگر میکردائو توکن MKR است. برخلاف دای، MKR فرار است و به هیچ چیز متصل نیست. دارندگان MKR می توانند در سیستم حاکمیت میکردائو رای دهند، جایی که همه چیز از نرخ استقراض و وام گرفته تا انواع وثیقه پذیرفته شده تصمیم گیری می شود. دارندگان MKR زمانی که توکن افزایش می‌یابد سود می‌برند، اما در صورت از کار افتادن سیستم، بیشترین ضربه را نیز متحمل می‌شوند. هنگامی که وثیقه به شدت سقوط می کند، MKR ضرب می شود و برای جبران آن فروخته می شود.
