نحوه استفاده از اتریوم به عنوان ابزار پرداخت

اتریوم چیست؟

اتریوم نسل اول فناوری بلاکچین است که برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز ، نگهداری دارایی ها و انجام تراکنش ها در یک محیط غیرمتمرکز استفاده می شود.

ارز دیجیتال اتریوم با استفاده از فناوری بلاکچین یک پلتفرم غیرمتمرکز طراحی کرده است تا مقیاس پذیر، قابل برنامه ریزی و ایمن باشد. این یک شبکه همتا به همتا (P2P) را برای اجرای ایمن و تأیید کدهای برنامه از طریق قراردادهای هوشمند تشکیل می دهد. اینها بلوک‌های نرم‌افزاری خودکاری هستند که کاربران را قادر می‌سازند در بدون نیاز به یک نهاد مرکزی، تراکنش های خود را انجام دهند.

سوابق تراکنش ها در اتریوم غیرقابل تغییر و شفاف هستند. در شبکه اتریوم به شرکت کنندگان مالکیت کامل دارایی ها را می دهند. برای ارسال تراکنش‌ها از طریق حساب‌های ایجاد شده توسط کاربر، فرستنده باید اتریوم، ارز دیجیتال بومی بلاکچین را پرداخت کند.

به لطف مقبولیت آن، اتریوم به عنوان یک ارز محبوب برای انجام پرداخت ها شناخته شده است. برنامه های غیرمتمرکز (DApps) از اتریوم برای تعامل با برنامه های مبتنی بر بلاکچین اتریوم و اجرای تراکنش ها استفاده می کنند. این برنامه ها از پل ها برای کار با ارزهای دیجیتالی غیر از اتریوم استفاده می کنند. در اصطلاح بلاکچین به این سازگاری میان زنجیره ای گفته می شود.

چه چیزی باعث می شود اتریوم بتواند جایگزین پول شود؟

اتریوم هر سه معیار اصلی یک ارز را برآورده می کند: ذخیره ارزش، وسیله مبادله و واحد شمارش.

هر ارزی در صورتی که سه ویژگی بالا را برآورده کند، به عنوان یک واحد پرداخت می تواند شناخته شود. ذخیره ارزش دارایی است که قدرت خرید خود را در آینده حفظ می کند. ارزش می تواند ثابت باشد یا در طول زمان افزایش یابد، اما کاهش نمی یابد. ریسک گریزی یک مفهوم کلیدی پشت ذخیره ارزش است و در صورت وجود تقاضای دائمی برای دارایی، قیمت ها به طور پیوسته افزایش می یابد.

به عنوان یک وسیله مبادله، پول به عنوان ابزاری عمل می کند که فروش، خرید یا تجارت کالا یا خدمات را بین طرفین تسهیل می کند. برای تسویه معاملات اقتصادی، ارز رایج ترین وسیله مبادله است. به عنوان یک واحد شمارش، پول باید قابل تقسیم، تعویض و قابل شمارش باشد. تقسیم پذیری به تقسیم یک واحد پول به اجزای سازنده آن اشاره دارد که برابر با مقدار اصلی است. تعویض پذیری به خاصیتی گفته می شود که در آن واحد پولی دارای ارزشی برابر با هر واحد دیگری باشد.

اتریوم در تمام این پارامترها امتیاز خوبی می گیرد.  اتریوم یک پول دیجیتال کمیاب است که از طریق یک بلاکچین نگهداری و مبادله می شود. واحدهای اتریوم را می توان برای اندازه گیری ارزش کالاها و خدمات و بعداً برای خرید استفاده کرد. یک فرد می تواند از اتریوم برای مقاصد سرمایه گذاری نیز استفاده کند. آنها می توانند اتریوم را بخرند و، به امید افزایش ارزش آن را برای فروش در آینده نگه دارند.

مزایای پذیرش پرداخت با اتریوم چیست؟

پرداخت با اتریوم طیف وسیعی از مزایا را هم برای کاربران و هم برای کارآفرینان به همراه دارد.

انتقال به یک اکوسیستم مبتنی بر بلاکچین، مجموعه ای از مزیت ها را برای کاربران و همچنین کارآفرینان به همراه دارد. در اینجا یک توضیح مختصر که چرا پذیرش پرداخت با اتریوم برای مشتریان یک شرکت خوب است می پردازیم:

آپشن های بیشتر

در دنیایی که به سرعت ارزهای دیجیتال پذیرفته می شود، ارائه یک گزینه پرداخت اضافی به مشتریان به کسب و کارها نسبت به رقبای خود برتری می دهد. درگاه‌های ارزهای دیجیتال به بازرگانان امکان می‌دهند پرداخت‌های دیجیتال را بپذیرند و مبلغ را به صورت فیات دریافت کنند.

شفافیت

یک اکوسیستم غیرمتمرکز ذاتاً شفاف است و در حین خرید به مشتریان اطمینان بیشتری می دهد. تراکنش‌های ارزهای دیجیتال بر روی یک بلاکچین اجرا می‌شوند، جایی که به‌طور برگشت‌ناپذیر نوشته می‌شوند، بدون دخالت هیچ نهاد مرکزی و تصمیم گیرنده.

تقلب کمتر

تراکنش‌های اتریوم در چنین خریدهایی از طریق یک قرارداد هوشمند هدایت می‌شوند و احتمال فعالیت‌های تقلبی را کمتر می‌کنند. وقتی قراردادهای هوشمند بررسی می شوند، کلاهبرداران شانس ناچیزی برای موفقیت دارند.

معاملات سریع

تراکنش‌های بین اتریوم در مقایسه با پرداخت‌های بین‌المللی مرسوم، بسیار سریع‌تر هستند. تراکنش‌های ارز دیجیتالی در عرض چند دقیقه انجام می‌شوند، در حالی که تراکنش‌های فیات که از طریق بانک‌ها هدایت می‌شوند ممکن است چند روز طول بکشد تا در حساب یک شخص بنشیند.

شرکت ها نیز مجموعه ای از دلایل قوی برای شروع پذیرش اتریوم دارند.

نهایی شدن

نهایی بودن به وضعیت تراکنش زمانی اشاره دارد که بخشی از یک بلوک است که نمی تواند تغییر کند. در اتریوم که به طور معمول روی الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) کار می‌کند، میانگین زمان برای دستیابی به تایید نهایی پرداخت شش دقیقه (25 تأیید) است در حالی که میانگین زمان استخراج یک بلوک 15 ثانیه است.

این به طور قابل توجهی کمتر از بیت کوین، بزرگترین ارز دیجیتال است، که 60 دقیقه (شش تایید) طول می کشد تا تراکنش آن نهایی شود. بمیانگین زمان لازم برای استخراج هر بلوک بیت کوین حدودا 10 دقیقه است. هنگامی که به روزرسانی مرج (اجرای لایه اثبات سهام) کامل شود، مدت زمان لازم برای نهایی شدن تراکنش های اتریوم از این هم کمتر می شود.

هماهنگی داده ها

اتریوم دارای یک معماری غیرمتمرکز است که برای تخصیص اطلاعات و اعتماد بدون پیش داوری طراحی شده است و نیاز به یک نهاد مرکزی برای هماهنگ کردن داده ها را از بین می برد. سیستم غیرمتمرکز به طور یکپارچه سیستم را مدیریت می و تراکنش ها را پردازش می کند.

لایه تشویقی

اکوسیستم مکانیسم‌هایی را توسعه می دهد که به فعالیت‌های حمایتی مانند تأیید و در دسترس بودن پاداش می‌دهند، در حالی که فعالیت‌هایی را که بر زنجیره بلوکی و مکانیسم مرتبط با آن تأثیر منفی می‌گذارند مجازات می‌کند. مشوق‌های ترویج رفتار صادقانه کاربران به برآوردن الزامات امنیتی کمک می‌کند.

توکن سازی

هر دارایی که در قالب دیجیتال ثبت شده باشد می تواند در اتریوم توکن شود. توکن‌سازی کمک می‌کند تا دارایی‌های دست و پا گیر قبلی مانند املاک و مستغلات را که به سادگی بسیار گران شده بودند، توزیع کند و مشکل مدل‌های اقتصادی جدیدی مانند مدیریت داده‌های جمع‌سپاری را حل کند.

دامنه غیر متمرکز

تاجرانی که قبلاً از ارزهای دیجیتال استفاده نکرده اند، ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال را دشوار می‌دانند. آدرس های کیف پول رمزارزها رشته ای طولانی از ارقام و حروف هستند. علاوه بر این، برای دریافت هر ارز دیجیتال به آدرس متفاوتی نیاز است.

به لطف سرویس نام اتریوم  (ENS)، کاربران می توانند یک نام مستعار جهانی برای همه آدرس های عمومی خود ایجاد کنند. به‌جای استفاده از مجموعه‌ای از کلیدهای غیرقابل خواندن برای دریافت پرداخت‌های رمزنگاری، آنها می‌توانند یک دامنه ENS مانند «Joseph.eth» داشته باشند.

چگونه پرداخت با اتریوم را بپذیریم؟

هر کسب و کاری که به دنبال پذیرش پرداخت با اتریوم است، باید اقدامات خاصی را انجام دهد.

تاجری که به دنبال دریافت پرداخت‌ها با اتریوم است، باید زیرساخت پرداختی را راه‌اندازی کند که تراکنش‌ها را به روشی آسان و راحت انجام دهد. آنها می توانند یک حساب تجاری با یک پلتفرم پرداخت ارزهای دیجیتال مانند مانند بیت پی، فلکسا یا کوین رمیتر ایجاد کنند و شروع به پذیرش اتریوم از طریق برنامه خود کنند. این فرآیند معمولاً شامل موارد زیر است:

برای یک حساب تجاری ثبت نام کنید.

آدرس اتریوم را وارد کنید.

یک کلید API ایجاد کنید.

یک روش یکپارچه سازی ( API، افزونه ها، فاکتورها، ویجت پرداخت یا پیوند پرداخت) را به پرداخت اضافه کنید.

شروع به پذیرش اتریوم کنید.

پلتفرم زیرساخت وب Cloudflare برای پرداخت از طریق درگاه های اتریوم و IPFS  (سیستم توزیع فایل همتا به همتا و غیرمتمرکز) خود پشتیبانی می کند. می توانید وارد داشبورد شوید و یک بخش را برای اتریوم تنظیم کنید. درگاه اتریوم Cloudflare به کاربران این امکان را می دهد تا بدون محدودیت به تمام اطلاعات تایید شده توسط گره (نود) های موجود در بلاکچین دسترسی داشته باشند.

اتریوم را کجا ذخیره کنیم؟

کسب و کارها و همچنین کاربران به مکانی امن و مناسب برای ذخیره اتریوم نیاز دارند.

بسته به عواملی مانند امنیت و راحتی، می توانید اتریوم را در کیف پول های سرد یا گرم ذخیره کنید. یک کیف پول ارز دیجیتال گرم به صورت آنلاین قابل دسترسی است و با کمک کلیدهای عمومی و خصوصی تراکنش ها را انجام می دهد. از سوی دیگر، کیف پول سرد که به آن کیف پول سخت افزاری نیز می گویند، یک جسم فیزیکی است که ارزهای دیجیتال را آفلاین نگه می دارد. کیف پول های سرد از کیف پول های گرم امن تر هستند، در حالی که کیف پول های گرم راحت تر هستند.

اکثر افرادی که اتریوم دارند تمایل دارند آن را در کیف پول های گرم ذخیره کنند. این کیف پول ها اساساً نرم افزاری هستند که قادر به تعامل با بلاکچین اتریوم هستند. کیف‌پول‌های داغ شامل کیف پول‌های دسکتاپ، موبایل و اکثر کیف‌پول‌های صرافی ها است. اگرچه این کیف پول ها انتقال رمزارزها را آسان می کنند، اما در برابر هکرها آسیب پذیر هستند. برای هر کسی که اتیروم را در مقادیر زیاد نگه می‌دارد، نگه داشتن بخش اعظم ارزهای دیجیتال خود در یک کیف پول سرد در حالی که به اندازه کافی در یک کیف پول گرم برای انجام تراکنش‌های معمولی نگهداری می‌کند، ممکن است یک راه‌حل ایده‌آل باشد.

کیف پول‌های سرد که به اینترنت متصل نیستند، در مقایسه با کیف‌پول‌های گرم در معرض خطر کمتری قرار دارند.کیف پول سخت افزاری یک دستگاه درایو USB که برای ذخیره اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال استفاده می شود، کلیدهای خصوصی کاربر را ذخیره می کند. هر کسی که اتریوم داشته باشد می‌تواند آن را از طریق یک کیف پول کاغذی که می‌تواند در وب‌سایت‌های خاصی تولید کند، نگهداری کند. یک کیف پول کاغذی دارای کلیدهای عمومی و خصوصی اتریوم های شماست.

هزینه های تراکنش در اتریوم چقدر است؟

هزینه های تراکنش در اتریوم قبل از به روزرسانی مرج بسیار بالا بوده است. چه تاثیری بر قیمت گس (Gas) داشته است؟

مفهوم گس در اتریوم برای تعریف انرژی محاسباتی مورد نیاز اکوسیستم برای پردازش و تایید تراکنش ها معرفی شد. تمام توان محاسباتی برای پردازش یک تراکنش از استخراج‌کنندگان (ماینرها) تامین می‌شود و هزینه‌های گس مرتبط با تراکنش‌ها بین ماینرهای شرکت کننده در تشکیل بلوک توزیع می‌شود.

حد گس نشان دهنده حداکثر مقدار هزینه ای است که فرد مایل است برای یک معامله خاص خرج کند. حد گس بیشتر به این معنی است که فرد باید برای انجام تراکنش بیشتر از یک مقدار خاص هزینه کند. هزینه گس با عرضه و تقاضا برای قدرت پردازش بالا و پایین می‌رود.

EVM (ماشین مجازی اتریوم) می تواند انواع مختلفی از قراردادهای هوشمند از جمله مبادله، قراردادهای اختیار معامله، اوراق قرضه، شرط بندی ، استخدام، سپرده گذاری و غیره را اجرا کند. این به کسب و کارها امکان می دهد تا وجوه را به صورت خودکار و بدون هیچ گونه دخالت انسانی جمع آوری کنند. پیش از این، هزینه‌های تراکنش در اتریوم زمانی که تقاضا بالا بود بسیار گران بود. پس از معرفی به روزرسانی اتریوم و انجام برخی از آپدیت ه ابر روی شبکهف هزین های تراکنش نیز افزایش یافت.

آیا امکان بازپرداخت مانند بانک های سنتی وجود دارد؟

اگر تراکنش اتریوم با شکست مواجه شود یا شخصی به اشتباه آدرس اشتباهی برای آن ارسال کند، آیا امکان بازپرداخت وجود دارد؟

اتریوم هزینه های تراکنش را برای تراکنش های ناموفق بر نمی گرداند. نحوه معماری یک بلاکچین باز مانند اتریوم، چنین شرایطی را غیرممکن می کند. هزینه‌هایی که فرستنده برای افزودن تراکنش‌ها به بلوک‌ها پرداخت می‌کند، به‌رغم وضعیت تراکنش موفق یا ناموفق، مستقیماً به استخراج‌کنندگان در شبکه اتریوم پرداخت می‌شود.

در صورت تراکنش ناموفق، اتریومی که فرد قصد ارسال آن را داشته به کیف پول بازگردانده می شود. با این حال، اگر کسی در نهایت توکن ها را به آدرس اشتباهی ارسال کند، هزینه‌ها و همچنین توکن‌ها را از دست می‌دهد، مگر اینکه گیرنده را بشناسد و با بازگرداندن مبلغ موافقت کند.

اگر وجوه را به آدرسی مرتبط با صرافی ارسال کرده باشید، این وجوه به تشخیص صرافی قابل بازیابی است. شخص باید جزئیات تراکنش را با صرافی به اشتراک بگذارد، مانند آدرسی که می‌خواهد اتریوم به آن ارسال کند و هش تراکنش اشتباه.

برای مطالعه اخبار مرتبط با رمزارزها در ایران و جهان، وبلاگ و کانال خبری ما را دنبال کنید.