بیت کوین و فروپاشی اقتصاد جهان

بیت کوین راه نجات از اقتصاد ابرتورمی؟

اقتصاد را می توان به عنوان یک ارکستر پیچیده در نظر گرفت. بخش های مختلف شامل گروه کر، زهی، سازهای بادی و سازهای کوبه ای است. همه این بخش‌ها تا حد امکان هماهنگ با هم کار می‌کنند تا تجربه‌ای یکپارچه برای شنوندگان و خودشان ایجاد کنند. هر فردی از ابزارهای موجود برای افزودن ارزش به تجربه جمعی ما استفاده می کند. اما نقش بیت کوین در این ارکستر چیست؟

در یک ارکستر کلاسیک، ما معمولاً شاهد تکان دادن چوب توسط یک رهبر ارکستر هستیم، که برای تماشاگران نمایشی به نظر می رسد، اما به تک تک نوازندگان ارکستر نشان می‌دهد که چه زمانی و چگونه بنوازند. بسیاری از نوازندگان ارکستر راحتی داشتن نشانه های رهبر ارکستر را ترجیح می دهند. برخی دیگر معتقدند که پس از تمرین کافی، می توانند بدون تکان دادن دست، بی عیب و نقص بنوازند. در موسیقی گاملان اندونزی چنین رهبر ارکستری وجود ندارد. همه شرکت کنندگان با هم بازی می نوازند.

شباهتی که من در اینجا ترسیم می‌کنم، بین اقتصاد برنامه‌ریزی شده متمرکز و رویکرد آزادسازی است. آیا ممکن است مردی که در مقابل تماشاگر قرار دارد، آنقدر که تعظیم آخرش نشان می‌دهد نسبت به اجرا منتقد نباشد؟ مساوات خواهانی که از برنامه ریزی مرکزی بیزارند، ممکن است تمایل داشته باشند که بگویند «بله». من اینجا نیستم تا نظرم را در این مورد تحمیل کنم، بلکه استعاره اول را به عنوان تصویری حمایتی برای استعاره دوم استفاده کنم.

بازی سیب زمینی داغ و بیت کوین

سیب زمینی داغ و صندلی های موزیکال با یک مکانیزم مشابه کار می کنند، اما برعکس. در بازی سیب زمینی داغ، هدف این است که سیب زمینی را در اسرع وقت از دستان خود خارج کنید تا وقتی موسیقی متوقف می شود، آن را نگه ندارید. در بازی با صندلی های موسیقی، هدف این است که به محض اینکه موسیقی متوقف شود، روی صندلی بنشینید.

بسیاری از ما دچار این توهم شده ایم که قادر به درک کامل بازی اقتصادی فعلی سیب زمینی داغ نیستیم. بازیکنان برتر، که تعداد کمی از آنها باقی مانده است، حرکات و اصطلاحات بسیار پیچیده ای را برای توصیف نحوه انتقال سیب زمینی از دست به دست توسعه داده اند. تسهیل کمی و مبادله پیش‌فرض اعتبار نمونه‌های بسیار خوبی هستند. با افزایش پیچیدگی کلامی سرگیجه‌آور بازی، بقیه ما صرفاً تماشاچی هستیم و تاثیر جزئی روی نتیجه داریم.

بحران عدم مسئولیت پذیری در افتصاد

آنچه من از یک رئیس جمهور ایالات متحده تا رئیس جمهور ایالات متحده بعدی و از یک رئیس هیئت مدیره فدرال رزرو تا رئیس بعدی فدرال رزرو شاهد آن هستم، بدون شک بازی با سیب زمینی داغ است. آنها با قدرت از مسئولیت خود در مورد سیب زمینی می گذرند، اما مطمئناً می دانند که یکی از آنها سیب زمینی در دستشان باقی می ماند. سیب زمینی در استعاره البته بدهی است. بدهی ملی ایالات متحده در حال حاضر نزدیک به سی تریلیون دلار (۳۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ دلار) است و این تنها یکی از ترازنامه های متعددی است که در این آشفتگی دخیل است. نوشتن یا گفتن کلمه «تریلیون» مانند نگاه کردن به صفرها تأثیری ندارد؟ تلاش برای تجسم واقعی یک تریلیون شیء فیزیکی می تواند به درک میزان داغ بودن این سیب زمینی کمک کند. متأسفانه پخش کننده ای که سیب زمینی را در دست می گیرد وقتی موسیقی متوقف می شود، تنها کسی نیست که باید با پوچ بودن این وضعیت کنار بیاید. هر انسان زنده ای در این سیاره، بار سنگین برج در حال فروپاشی بدهی هایی را که نهادهای سیاسی و مالی ما ساخته اند، متحمل خواهد شد.

حق با کدام است؟

هر یک از نهادهای ریاست جمهوری و هر حزب سیاسی انگشت خود را به سمت مخالفان خود نشانه می گیرند و ادعا می کنند که آنها عامل اصلی معضل فعلی ما هستند. حقیقت این است که همه آنها در قبال شرایطی که در آن قرار داریم پاسخگو هستند. هواداران هر یک از این تیم ها به هر طریقی مغرضانه خواهند بود، اما اگر به طور عینی به تاریخ قانون گذاری و مالی ایالات متحده نگاه کنیم، اشتباهات بزرگی را در هر دو می بینیم.

برخی مخالف خواهند بود، اما به نظر من سیب زمینی داغ دیگر سرگرم کننده نیست. قوانین بسیار پیچیده شده اند، تعداد بازیکنانی که نتیجه را تعیین می کنند به مرور زمان کمتر شده است، و صادقانه بگویم که من چندان به مفهوم اصلی اهمیت نمی دهم.

با فکر کردن به زمان بچگی، موقعیت‌هایی را به یاد می‌آورم که در آن بیشتر بچه‌های ماسه‌بازی در حال بازی کردن بازی‌ای بودند که من چندان به آن علاقه‌ای نداشتم. در آن زمان گزینه‌هایی داشتم. من آزاد بودم که خودم را نگه دارم و با کسی تعامل نداشته باشم، اما این واقعاً نقطه شروع رفتن به زمین بازی را شکست داد. با اینکه از آن لذت نمی‌بردم، می‌توانستم با ناراحتی با دیگران بازی کنم. یا می توانم یک بازی جدید را شروع کنم و به دیگران نشان دهم که چرا از بازی قبلی سرگرم کننده تر بود.

بدیهی است که اقتصاد جهانی در حال مدیریت ریسک‌های بسیار فراتر از آن چیزی است که «سرگرم‌کننده‌» در نظر گرفته ‌شود. ما همچنین استانداردهای زندگی، آزادی فردی، امید به زندگی، مرگ و میر نوزادان، جنگ و قحطی را برای شروع در نظر می گیریم.

بیت کوین یک بازی جایگزین

در حال حاضر ما فقط به واقعیت تلخ نگاه می کنیم و دوباره بر سرگرمی تمرکز می کنیم. اقتصاد جهانی امروز وضعیتی را حفظ می کند که اکثریت قریب به اتفاق جهان در حال تماشای یک بازی هستند که برای آنها جالب نیست. یک معیار ساده برای این می تواند نابرابری باشد که در طول زمان ردیابی می شود.

در حال حاضر، درصد بسیار کمی از شرکت کنندگان متوجه شده اند که یک بازی جایگزین در دسترس است. این درصد همه کاربران بیت کوین را در بر نمی گیرد، بلکه فقط آن دسته از کاربران بیت کوین را شامل می شود که واقعاً پتانسیل چیزی را که در اختیار دارند، درک می کنند.

۲۱ میلیون صندلی به صورت دایره ای چیده شده و موسیقی در حال پخش است. خوشبختانه برای ما لازم نیست قبل از نشستن منتظر بمانیم تا موسیقی متوقف شود. در نسخه فعلی بازی ما داشتن یک صندلی کامل برای موفقیت ضروری نیست; اما در نهایت عدم دسترسی به صندلی نتیجه بدی خواهد بود. این صندلی ها را می توان بر ۱۰۰ میلیون تقسیم کرد; و هر بازیکن این شانس را دارد که به بخشی از صندلی ها دسترسی داشته باشد. داشتن بیش از یک صندلی ممکن است به شما این امکان را بدهد که; دیگرانی را که از آنها مراقبت می کنید بنشینید; یا می توانید آنها را برای خود ذخیره کنید. ماهیت بازی چنین است.

کدام افراد بیشتر سود می برند؟

امروزه بسیاری از مردم نمی دانند که صندلی های موسیقی چگونه کار می کنند; و هنوز هم به بازی سیب زمینی داغ علاقه دارند. اینها کسانی هستند که هیچ بیت کوینی نخواهند داشت. برخی از افراد در هر بازی به این فکر می‌کنند که آیا می‌خواهند به بازی سیب زمینی داغ ادامه دهند; یا می‌خواهند خود را وقف صندلی‌های موسیقی کنند. آن‌ها مشتاقان «ارز دیجیتال» هستند. برخی از افراد به خوبی روی صندلی های موسیقی تمرکز می کنند; اما همچنان به دنبال جمع آوری صندلی های بیشتر هستند; در حالی که صندلی هایی را که از قبل دارند به خطر می اندازند. هر کسی که بیت کوین معامله می کند; یا سعی می کند سود آن را به دست آورد; در این دسته قرار می گیرد. به طور طبیعی، استفاده از کیف پول سرد، صندلی ها را قفل می کند تا فرد دیگری نتواند روی آن بنشیند. این بازیکنانی هستند که قبلاً برنده شده اند.

چه زمانی موسیقی تمام می شود؟

بخشی از سرگرمی این است که با نواختن ارکستر اقتصادی بین المللی; ما نمی دانیم دقیقا چه زمانی موسیقی متوقف می شود. کسانی هستند که می گویند موسیقی لازم نیست متوقف شود. کسانی هستند که می گویند سقف بدهی فرضی بی نهایت است. آنها هرگز صدای توقف موسیقی را نشنیده‌اند و به این فکر نکرده‌اند که اگر اتفاق بیفتد چه فاجعه ای ممکن است رخ دهد.

من مدتی پیش تصمیم گرفتم که کدام بازی را بازی کنم زیرا معتقدم موسیقی به ناچار متوقف می شود. این می توانست در سال ۲۰۰۸ اتفاق بیفتد; اما شاید ما در قسمت پایانی یک نمایش موزیکال (آنکور) هستیم. هیچ محدودیت مطلقی برای آنکور وجود ندارد; و از نظر فنی سقف بدهی می تواند بی نهایت باشد; اما آیا هیچ انسان منطقی معتقد است که این چیزها می توانند برای همیشه ادامه داشته باشند؟

سخن پایانی

در حال حاضر به نظر می رسد که بازیگران بزرگ اقصاد بیشتر و بیشتر فشار می آوردند. نوازندگان از خستگی از روی صندلی های خود می افتند; و ظاهر هارمونی در حال تبدیل شدن به یک کابوس آوانگارد است. کمبود نیروی کار، نوسانات کالاها، سفته بازی شدید، تورم قیمت و اضطراب شدید; ناشی از یک سیستم جهانی است که به لبه پرتگاه رانده شده است.

چه کسی دیگری منتظر آرامش و سکوت است؟