تفاوت بازارهای اولیه و ثانویه
بازارهای سهام و کریپتو اجزای اساسی سیستم مالی جهانی هستند. این بازارها بستری را برای سرمایه گذاران برای خرید و فروش دارایی های مالی فراهم می کنند که به شرکت ها کمک می کند تا سرمایه خود را برای سرمایه گذاری و رشد افزایش دهند. علاوه بر این، بازارهای سهام و کریپتو نقش مهمی در تعیین ارزش یک دارایی دارند. قیمت بازار یک سهام یا ارز دیجیتال منعکس کننده احساسات جمعی سرمایه گذاران در مورد چشم انداز آن است که می تواند بر پتانسیل رشد آینده آن تأثیر بگذارد. در نهایت، بازارهای سهام و کریپتو را می توان به عنوان شاخصی از روندها و احساسات اقتصادی گسترده تر مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال، نوسانات در بازار سهام می‌تواند نشان‌دهنده تغییرات در برداشت سرمایه‌گذاران از سلامت اقتصاد باشد، در حالی که رشد بازار ارزهای دیجیتال می‌تواند ناشی از تغییرات در قانون، پیشرفت‌های فناوری یا تغییر در ذائقه مصرف‌کننده باشد. سرمایه گذاران می توانند با زیر نظر گرفتن این بازارها درباره وضعیت اقتصاد، خطرات احتمالی و احتمالات سرمایه گذاری اطلاعات بیشتری کسب کنند. در این مقاله انواع بازارها که شامل بازار اولیه و ثانویه هستند، به صورت جامع مورد بررسی قرار گرفته است.
انواع بازار
بازار اولیه و بازار ثانویه دو دسته اصلی بازارها هستند. شرکت ها ابتدا اوراق بهادار جدیدی را در بازار اولیه به مردم عرضه می کنند که شامل سهام، اوراق قرضه و سایر ابزارهای مالی می شود. هدف بازار اولیه کمک به ناشر، خواه یک کسب و کار، یک نهاد دولتی یا گروه دیگر، برای جمع آوری پول است. سرمایه گذاران می توانند این اوراق را مستقیماً از ناشر خریداری کنند و پول آن به ناشر می رسد. از سوی دیگر، اوراق بهادار منتشر شده قبلی در بازار ثانویه بین سرمایه گذاران معامله می شود. سرمایه گذاران به جای خرید مستقیم اوراق بهادار از ناشر، اقدام به خرید و فروش اوراق بهاداری می کنند که قبلاً در این بازار منتشر شده است. بازار ثانویه نقدینگی را در اختیار سرمایه گذاران قرار می دهد و به آنها اجازه می دهد اوراق بهادار را به سرعت و به راحتی بخرند و بفروشند. این بازار برای کشف قیمت نیز مهم است، زیرا قیمت اوراق بهادار توسط عوامل عرضه و تقاضا تعیین می شود.
در دنیای ارزهای دیجیتال، بازار اولیه جایی است که توکن‌ها یا سکه‌های جدید برای اولین بار از طریق عرضه اولیه سکه (ICO) یا عرضه اولیه صرافی (IEO) به مردم عرضه می‌شوند. از سوی دیگر، بازار ثانویه جایی است که ارزهای دیجیتال صادر شده قبلی در بین سرمایه گذاران معامله می شوند. نمونه‌ای از بازار ثانویه در کریپتو، صرافی ارزهای دیجیتال بایننس است که در آن سرمایه‌گذاران می‌توانند ارزهای دیجیتال مختلف مانند بیت‌کوین، اتریوم و سایر ارزها را خریداری و بفروشند.
- مطالعه بیشتر: عرضه اولیه صرافی (IEO) چیست؟
NFT ها را می توان با قیمت ثابت یا از طریق حراج معامله کرد. معامله NFT ها همیشه در 2 بازار اتفاق می افتد. بازار اولیه (وب سایت استخراج) و بازار ثانویه(بازار NFTها).
هنری ایمانی (@henryimani_) – ژانویه 2022
مقایسه بازارهای اولیه و بازارهای ثانویه
چندین تفاوت کلیدی بین بازارهای اولیه و ثانویه وجود دارد.
هدف
بازار اولیه جایی است که اوراق بهادار جدید برای اولین بار منتشر می شود، در حالی که بازار ثانویه جایی است که اوراق بهادار منتشر شده قبلی بین سرمایه گذاران معامله می شود.
صادر کننده
در بازار اولیه، اوراق بهادار مستقیماً توسط ناشر منتشر می شود، خواه یک شرکت، نهاد دولتی یا سازمان دیگر باشد. در بازار ثانویه، سرمایه گذاران بدون دخالت ناشر اوراق بهادار را بین خود معامله می کنند.
قیمت گذاری
در بازار اولیه، قیمت اوراق بهادار معمولاً توسط ناشر و بر اساس عواملی مانند تقاضای بازار، عرضه و وضعیت مالی شرکت تعیین می‌شود. در بازار ثانویه، قیمت اوراق بهادار توسط عوامل عرضه و تقاضا تعیین می‌شود و سرمایه‌گذاران بر اساس برداشت خود از ارزش اوراق بهادار خرید و فروش می‌کنند.
ریسک سرمایه‌گذاری در بازار اولیه و ثانویه
بازار اولیه ریسک بیشتری برای سرمایه گذاران دارد، زیرا اوراق بهادار منتشر شده جدید هستند و هنوز در بازار آزمایش نشده اند. در مقابل، بازار ثانویه ریسک کمتری دارد، زیرا سرمایه گذاران می توانند عملکرد و ثبات اوراق بهادار را قبل از تصمیم به خرید یا فروش ارزیابی کنند.
حجم در بازار اولیه و ثانویه
بازار اولیه معمولاً حجم معاملات کمتری نسبت به بازار ثانویه دارد، زیرا اوراق بهادار به صورت محدود منتشر می شود. از سوی دیگر، بازار ثانویه از حجم معاملات بالایی برخوردار است، زیرا سرمایه گذاران به خرید و فروش روزانه اوراق بهادار می پردازند.
نقدینگی
بازار اولیه نقدینگی محدودی دارد، زیرا سرمایه گذاران نمی توانند به راحتی اوراق بهادار تازه منتشر شده را بفروشند تا زمانی که در بازار ثانویه فهرست شوند. در مقابل، بازار ثانویه نقدینگی بالایی دارد، زیرا سرمایه گذاران می توانند اوراق بهادار را به صورت مستمر خرید و فروش کنند.
دوره زمانی بازار اولیه و ثانویه
بازار اولیه معمولاً برای یک دوره زمانی محدود باز است، زیرا اوراق بهادار در یک تاریخ خاص یا در یک دوره محدود منتشر می شود. از سوی دیگر، بازار ثانویه به طور مداوم باز است و به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا در هر زمان به خرید و فروش اوراق بپردازند.
انواع بازار ثانویه
بازار ثانویه را می توان بیشتر به دو دسته تخصصی تقسیم کرد:
بازارهای حراج
در بازار حراج، تمامی افراد و موسساتی که قصد معامله اوراق بهادار را دارند در یک نقطه گرد هم می آیند و قیمت هایی را که مایل به خرید و فروش هستند، اعلام می کنند. به این قیمت ها قیمت پیشنهادی و درخواستی گفته می شود. ایده این است که یک بازار کارآمد باید با گرد هم آوردن همه طرف‌ها و اعلام عمومی قیمت‌هایشان، حاکم شود. بنابراین، از نظر تئوری، نیازی به جستجوی بهترین قیمت یک کالا نیست، زیرا همگرایی خریداران و فروشندگان باعث می‌شود که قیمت‌های مورد توافق طرفین پدیدار شود. بهترین نمونه بازار حراج، بورس نیویورک (NYSE) است.
بازارهای دلال
در مقابل، یک بازار دلال نیازی به همگرایی طرفین در یک مکان مرکزی ندارد. بلکه مشارکت کنندگان در بازار از طریق شبکه های الکترونیکی به یکدیگر ملحق می شوند. فروشندگان موجودی اوراق بهادار را نگه می دارند، سپس آماده خرید یا فروش با فعالان بازار هستند. این معامله‌گران از طریق اسپرد بین قیمت‌هایی که اوراق بهادار را با آن خرید و فروش می‌کنند، سود کسب می‌کنند. نمونه‌ای از بازار معامله‌گران، نزدک است که در آن معامله‌گران، که به‌عنوان بازارساز شناخته می‌شوند، قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی را ارائه می‌کنند که در آن مایل به خرید و فروش اوراق بهادار هستند. تئوری این است که رقابت بین فروشندگان بهترین قیمت ممکن را برای سرمایه گذاران فراهم می کند.
