بیت کوین چیست ؟
بیت کوین اولین ارز دیجیتال و سیستم پرداخت غیرمتمرکز موفق جهان است که در سال 2009 توسط یک خالق مرموز که فقط به نام ساتوشی ناکاموتو شناخته می شود راه اندازی شد. کلمه “کریپتوکارنسی” به گروهی از دارایی های دیجیتالی اشاره دارد که در آن تراکنش ها با استفاده از رمزنگاری ایمن و تأیید می شوند) یک روش علمی برای رمزگذاری و رمزگشایی داده ها(. این تراکنش‌ها اغلب در رایانه‌هایی ذخیره می‌شوند که در سراسر جهان از طریق یک فناوری دفتر کل توزیع‌شده به نام بلاکچین توزیع می‌شوند.
بیت کوین را می توان به واحدهای کوچکتر به نام «ساتوشی» (حداکثر 8 رقم اعشار) تقسیم کرد و برای پرداخت استفاده کرد، اما به عنوان یک ذخیره ارزش مانند طلا نیز در نظر گرفته می شود. به این دلیل که قیمت یک بیت کوین از زمان پیدایش به طور قابل توجهی افزایش یافته اس ت (از کمتر از یک سنت به ده ها هزار دلار). هنگامی که بیت کوین به عنوان دارایی مورد بحث قرار می گیرد، با نماد BTC نشان داده می شود.
اصطلاح “غیرمتمرکز” اغلب هنگام بحث در مورد ارز دیجیتال استفاده می شود و به بیان ساده به معنای چیزی است که به طور گسترده توزیع شده است و هیچ مکان متمرکز و یا مرجع کنترلی ندارد. در مورد بیت کوین و در واقع بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر، فناوری و زیرساخت حاکم بر ایجاد، عرضه و امنیت آن به نهادهای متمرکز مانند بانک ها و دولت ها برای مدیریت آن متکی نیست.
در عوض، بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که کاربران بتوانند مستقیماً از طریق یک شبکه همتا به همتا با یکدیگر مبادله کنند. نوعی شبکه که در آن همه کاربران از قدرت یکسانی برخوردارند و مستقیماً بدون سرور مرکزی یا شرکت واسطه ای به یکدیگر متصل می شوند. این اجازه می دهد تا داده ها به اشتراک گذاشته و ذخیره شوند یا پرداخت های بیت کوین به طور یکپارچه بین طرفین ارسال و دریافت شود.
شبکه بیت کوین کاملاً عمومی است، یعنی هر کسی در جهان با اتصال به اینترنت و دستگاهی که می‌تواند اتصال به آن می تواند بدون محدودیت شرکت کند. همچنین منبع باز است، به این معنی که هر کسی می تواند کد منبعی را که بیت کوین بر اساس آن ساخته شده است، مشاهده یا به اشتراک بگذارد.
شاید ساده ترین راه برای درک بیت کوین این باشد که آن را مانند اینترنت برای پول در نظر بگیرید. اینترنت کاملا دیجیتالی است، هیچ فردی آن را کنترل نمی‌کند یا مالک آن نیست، بدون مرز است (به این معنی که هر کسی که برق دارد و دستگاهی می‌تواند به آن متصل شود)، 24 ساعته کار می‌کند، و افرادی که از آن استفاده می‌کنند می‌توانند به راحتی داده‌ها را بین یکدیگر به اشتراک بگذارند. حال تصور کنید که یک «ارز اینترنتی» وجود داشته باشد که همه کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند بتوانند به ایمن کردن آن کمک کنند، آن را استخراج کنند و بدون نیاز به دخالت بانک، مستقیماً با آن پول به یکدیگر پرداخت کنند. این همان چیزی است که بیت کوین به ما می‌دهد.
بیت کوین چگونه کار می کند؟
درک سه جزء مجزا برای بیت کوین بسیار مهم است که همه آنها با هم ترکیب می شوند تا یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز ایجاد کنند:
- شبکه بیتکوین
- ارز رمزنگاری شده بومی شبکه بیتکوین، به نام بیت کوین (BTC)
- بلاک چین بیتکوین
بیت کوین در یک شبکه همتا به همتا اجرا می شود که در آن کاربران – معمولاً افراد یا نهادهایی که می خواهند بیت کوین را با دیگران در شبکه مبادله کنند – برای انجام و تأیید تراکنش ها به کمک واسطه ها نیاز ندارند. کاربران می توانند انتخاب کنند که رایانه خود را مستقیماً به این شبکه متصل کرده و دفتر کل عمومی آن را دانلود کنند که در آن تمام تراکنش های قبلی بیت کوین ثبت شده است.
این دفتر کل از فناوری موسوم به «بلاکچین» استفاده می کند که به آن «فناوری دفتر کل توزیع شده» نیز گفته می شود. فناوری بلاکچین چیزی است که به تراکنش‌های ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهد تا به روشی غیرقابل تغییر و شفاف تأیید، ذخیره و سفارش داده شوند. تغییرناپذیری و شفافیت اعتبار حیاتی برای سیستم پرداختی است که نیازی به اعتماد به دیگران ندارد.
هر زمان که تراکنش‌های جدید تأیید و به دفتر کل اضافه می‌شوند، شبکه نسخه هر کاربر از دفتر را به‌روزرسانی می‌کند تا آخرین تغییرات را منعکس کند. آن را به عنوان یک سند باز Google در نظر بگیرید که وقتی هر کسی که دسترسی دارد محتوای آن را ویرایش می کند، به طور خودکار به روز می شود.
همانطور که از نام آن پیداست، بلاک چین بیت کوین یک رشته دیجیتالی از «بلاک ها» است که به ترتیب زمانی مرتب شده اند (تکه هایی از کد که حاوی داده های تراکنش بیت کوین است). با این حال، ذکر این نکته ضروری است که اعتبارسنجی تراکنش ها و استخراج بیت کوین فرآیندهای جداگانه ای هستند. چه تراکنش ها به بلاکچین اضافه شوند یا نه، ماینینگ همچنان می تواند رخ دهد. به همین ترتیب، افزایش ناگهانیی در تراکنش‌های بیتکوین لزوماً نرخ یافتن بلاک‌های جدید توسط ماینرها را افزایش نمی‌دهد.
صرف نظر از حجم تراکنش هایی که منتظر تایید هستند، بیت کوین طوری برنامه ریزی شده است که اجازه می دهد بلاک های جدید تقریباً هر 10 دقیقه یک بار به بلاکچین اضافه شوند.
با توجه به عمومی بودن بلاک چین، همه شرکت کنندگان در شبکه می توانند تراکنش های بیت کوین را در هر زمانی ردیابی و ارزیابی کنند. این زیرساخت احتمال یک مسئله پرداخت آنلاین را کاهش می دهد که به عنوان “دوبار خرج کردن” شناخته می شود. دوبار خرج کردن زمانی اتفاق می‌افتد که کاربر سعی می‌کند یک ارز دیجیتال را دو بار خرج کند.
سهراب که 1 بیت کوین دارد، ممکن است سعی کند آن را همزمان برای احمد و امیر ارسال کند و امیدوار است که سیستم آن را تشخیص ندهد.
در سیستم بانکداری سنتی از دوبار خرج کردن جلوگیری می شود زیرا تاییدیه تراکنش ها توسط یک مقام مرکزی انجام می شود. همچنین با پول نقد فیزیکی مشکلی نیست زیرا نمی‌توانید یک اسکناس یک دلاری را به دو نفر تحویل دهید.
با این حال، بیت کوین دارای هزاران نسخه از یک دفتر کل است و بنابراین نیاز است که کل شبکه کاربران به اتفاق آرا در مورد اعتبار هر تراکنش بیت کوینی که انجام می شود به توافق برسند. این توافق بین همه طرفین چیزی است که به عنوان “اجماع” شناخته می شود.
همانطور که بانک ها به طور مداوم موجودی کاربران خود را به روز می کنند، هر کسی که یک نسخه از دفتر کل بیت کوین را دارد مسئول تایید و به روز رسانی موجودی همه دارندگان بیت کوین است. بنابراین، سؤال این است: چگونه شبکه بیتکوین تضمین می‌کند که اجماع حاصل شود، حتی اگر نسخه‌های بی‌شماری از دفتر کل عمومی در سراسر جهان ذخیره شده است؟ این کار از طریق فرآیندی به نام “اثبات کار” انجام می شود.
اثبات کار چیست؟
رایانه های موجود در شبکه بیت کوین از فرآیندی به نام اثبات کار (PoW) برای اعتبارسنجی تراکنش ها و ایمن سازی شبکه استفاده می کنند. اثبات کار «مکانیسم اجماع» بلاک چین بیت کوین است.
در حالی که اثبات کار اولین و به طور کلی رایج ترین نوع مکانیسم توافق برای ارزهای دیجیتال است که بر روی بلاک چین اجرا می شوند، موارد دیگری نیز وجود دارد. به ویژه اثبات سهام (PoS) که تمایل به مصرف کلی قدرت محاسباتی کمتری دارد، بنابراین انرژی کمتری مصرف می‌کند.
اثبات کار، مشارکت کنندگان خاص شبکه را زمانی به عنوان تاییدکننده تراکنش ها دذ نظر می گیرد که مقدار زیادی از قدرت محاسباتی خود را برای کشف بلوک های جدید در اختیار شبکه قرار دهد. به این تایید کننده ها ماینر می گویند و عملیات کشف هر بلوک 10 دقیقه زمان می برد.
هنگامی که یک بلوک جدید کشف می‌شود، ماینر موفقی که آن را از طریق فرآیند استخراج پیدا کرده است، می‌تواند آن را با تراکنش‌های معتبر به ارزش 1 مگابایت پر کند. این بلوک جدید سپس به زنجیره اضافه می شود و کپی همه افراد از دفتر به روز می شود تا داده های جدید را منعکس کند. در ازای تلاش‌های خود، ماینر مجاز است هر گونه کارمزدی را به تراکنش‌هایی که اضافه می‌کند، نگه دارد، به علاوه مقداری بیتکوین جدید به آنها داده می‌شود. بیت کوین جدیدی که ایجاد شده و به ماینرهای موفق تحویل داده می شود، به عنوان «پاداش بلوک» شناخته می شود.
همه کاربران بیت کوین باید هر بار که تراکنش را ارسال می کنند، هزینه شبکه بپردازند قبل از اینکه پرداخت برای اعتبار سنجی در صف قرار گیرد. مانند خرید یک تمبر برای ارسال نامه.
شما می توانید برای این که تراکنش شما سریع تر انجام شود مقدار این هزینه را بیشتر کنید تا ماینرها سریع تر به آن رسیدگی و تاییدش کنند. ماینرها برای اعتبارسنجی شبکه بیت کوین باید هزینه های برق و تعمیر و نگهداری خود را هنگام کارکردن ماشین هایشان در تمام روز پوشش دهند، بنابراین تراکنش هایی با بالاترین کارمزد را در اولویت قرار می دهند تا بیشترین پول ممکن را هنگام پر کردن بلوک های جدید به دست آورند.
می‌توانید میانگین کارمزدهای موجود در ممپول بیتکوین را مشاهده کنید، که می‌توان آن را به اتاق انتظار تشبیه کرد که در آن تراکنش‌های تایید نشده تا زمانی که توسط ماینرها انتخاب و به بلاک چین اضافه شوند، برگزار می‌شوند.
